Małżeństwo chrześcijańskie jest sakramentem, którego nowożeńcy udzielają sobie wzajemnie.
Do kapłana należy:
– stwierdzenie warunków koniecznych do ważnego zawarcia małżeństwa chrześcijańskiego w Kościele;
– pytanie o zgodę małżeńską i przyjęcie jej;
– potwierdzenie ważności zawartego małżeństwa;
– udzielenie błogosławieństwa Kościoła.
Związek małżeński jest dobrem i świętością, gdyż jest dziełem Bożym. Jednostka ludzka z woli Bożej potrzebuje dopełnienia w dziedzinie ciała i duszy, umysłu, serca i woli. Dopełnienie to przychodzi przez miłość małżeńską, przez połączenie cech właściwych osobowości mężczyzny i kobiety.
(…)
Małżeństwo jest udziałem w twórczym działaniu Boga. Przez małżonków Pan Bóg powołuje do istnienia nowe życie ludzkie, które będzie trwać wiecznie. Pismo święte obu Testamentów wysoko ceni małżeństwo. W Nowym Testamencie jest ono znakiem związku, jaki istnieje między Chrystusem a Kościołem, Jego Oblubienicą. Sakrament małżeństwa wszczepia w miłość łączącą Chrystusa z Kościołem. Jest źródłem łaski Bożej, jaka udziela się małżonkom. Małżeństwo ustanowione przez Boga Chrystus odnowił, przywracając mu jego istotne cechy: jedności i nierozerwalności.
Wszędzie, gdzie dwoje chrześcijan obojga płci wyraża swoją wolę zawarcia małżeństwa w sposób uznany przez Kościół, faktycznie zawiera sakrament małżeństwa. Jak Chrystus nie opuścił i nigdy nie opuści swojej Oblubienicy, czyli Kościoła, tak również małżonkowie związani w Bogu szczerą i prawdziwą miłością trwają w tym świętym związku aż do śmierci. Domaga się tego również dobro samych małżonków i ich dzieci.
(…)
Chrześcijanin-katolik, który pragnie ważnie zawrzeć związek małżeński z osobą należącą do innego wyznania, zobowiązany jest do zachowania wymogów prawa kanonicznego. Przede wszystkim małżeństwo musi być zawarte wobec proboszcza własnego i dwóch świadków.
Ponieważ przy zawieraniu małżeństwa przez parę narzeczonych należących do różnych wyznań często zachodzą trudności, a nawet konflikty sumienia, dlatego (…) w niektórych wypadkach można uzyskać dyspensę od zachowania obowiązującej formy, wymaganej przez prawo kanoniczne. (…) Ważne jest jednak zapewnienie strony katolickiej, że nie opuści Kościoła katolickiego.
Nowy Rytuał podaje także obrzędy liturgiczne dla pary małżeńskiej, w której jedna strona jest nieochrzczona.
(ks. T. Sinka CM, Liturgika, s. 334-341)